Geluiden nemen je terug naar mooie herinneringen. Naar gelukkige momenten. Het ruizen van bladeren in de bomen. Het gebulder van de zee. Ineens ben je daar weer, in dat moment, waar je gelukkig was.
Soms ga ik vroeg naar bed. Dan luisteren ik naar het avondritueel van de vogels. Pure ontspanning. Daar kan geen meditatie-cd tegen op. Heel af en toe lukt het mij om een vogel te herkennen. Laatst registreerde ik onbewust het geluid van een andere vogel. Toen ik er bewust naar op zoek ging bleek het een bonte specht te zijn. Een jong met mama specht.
Mijn zoontje houdt van vogels. 'Mama, vogels hebben botten en een hart'. 'Daarom houden we van ze'. In de bieb sleept hij met een enorm boek. Het boek heeft knopjes waarmee je alle vogelgeluiden kan opzoeken. Samen luisteren we urenlang naar vogels en hun unieke geluid.
Onlangs vonden wij een dode houtduif op onze stoep. Hij zag er vredig en mooi uit. Alsof hij een dutje deed, zijn oogjes dicht, zijn veren glanzend. Op het aangrenzende fietspad reden fietsers onverschillig voorbij. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen het beest daar te laten liggen. Mijn zoontje en ik begroeven hem onder zijn favoriete boom. Vergezeld van een afscheidsrede en bloemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten